วันอังคารที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2552

เพื่อเพื่อน






















..ไหล่ของฉันมันไม่ได้มีความหมายเพียงเพื่อประคองหัวฉันไว้คนเดียวเท่านั้นแต่เพื่อน สามารถใช้มันเพื่อประคองหัวเพื่อนได้ด้วย..





..เสื้อของฉันไม่ได้มีไว้ห้อหุ้มร่างกายของฉันเพียงอย่างเดียวมันพร้อมจะเป็นที่เช็ดน้ำตา และที่สั่งขี้มูกของเพื่อนถ้าเพื่อนต้องการ





..แขนของฉันไม่ได้มีไว้จูงหมาเดินเล่น แต่มันสามารถใช้ประคองเพื่อนเมื่อเพื่อนจะล้มแต่ถ้าเพื่อนล้มลงไปแล้ว ฉันก็ยังมีมืออีก 1คู่ไว้ช่วยฉุดเพื่อนขึ้นมา..ปากของฉันไม่ได้มีไว้เพื่อกินและพูดพล่ามทั้งวันหรอกนะแต่มีไว้พูดให้กำลังใจเพื่อนด้วยเมื่อถึงเวลาจำเป็น





..ตาของฉันมีไว้เพียงเพื่อกระพริบขึ้นลงเสียเมื่อไหร่ฉันเอาไว้ใช้มัน มองสิ่งดีๆในตัวเพื่อนด้วยต่างหาก





..ฟันของฉันก็ไม่ได้มีไว้กัดใครๆเขาแต่มีไว้เพื่อจะใช้มันประดับเหงือก ทุกครั้งฉันยิ้มให้เพื่อน





..หูของฉันก็ไม่ได้มีไว้เพื่อเจาะรูแขวนเครื่องประดับแต่มันใช้ฟังเพื่อน เมื่อเพื่อนต้องการระบายอะไรออกมาให้ฉันฟัง





..เท้าของฉันไม่ได้มีไว้สะสมกลิ่น... โอเค ถึงแม้มันอาจจะมีบ้างแต่ฉันจะใช้เท้า เพื่อเดินอยู่ข้างๆเพื่อนนี่แหละ จะไม่ไปไหนไกล





..สมองของฉันอาจไม่ค่อยมีประโยชน์เวลาสอบนักก็จริงแต่มันจะทำงานหนัก เมื่อเพื่อนต้องการความช่วยเหลือ





..และหัวใจของฉันก็ไม่ได้มีไว้สูบฉีดเลือดเพียงอย่างเดียวแต่มันทำหน้าที่เก็บเพื่อนไว้ข้างในได้ด้วย...